Systemy przeciwpożarowe w biurowcach i budynkach użyteczności publicznej

Systemy gaszenia pożaru stanowią fundamentalny komponent zabezpieczeń przeciwpożarowych, mający na celu ochronę życia ludzkiego oraz ograniczenie strat materialnych w przypadku pożaru. Ich zastosowanie obejmuje szeroki zakres obiektów – od komercyjnych i przemysłowych po budynki mieszkalne. Zadaniem tych systemów jest możliwie najszybsze wykrycie zagrożenia, kontrola rozprzestrzeniania się ognia oraz jego skuteczne ugaszenie, zanim dojdzie do poważnych zniszczeń. Kluczowe znaczenie ma zarówno prawidłowy montaż, jak i regularna konserwacja, które gwarantują sprawność systemu w sytuacjach kryzysowych.

W niniejszym przewodniku przedstawiono kluczowe etapy instalacji i utrzymania systemów gaszenia pożaru – od wyboru odpowiedniego rozwiązania po zapewnienie zgodności z obowiązującymi normami i przepisami bezpieczeństwa.

Czym jest system gaszenia pożaru?

System gaszenia pożaru to zautomatyzowane lub ręczne rozwiązanie techniczne zaprojektowane w celu kontroli i likwidacji źródeł ognia przy użyciu specjalistycznych środków – wody, gazów lub substancji chemicznych. Tego typu systemy są powszechnie wdrażane w obiektach, gdzie skutki pożaru mogłyby być szczególnie dotkliwe, m.in. w centrach danych, kuchniach przemysłowych, zakładach produkcyjnych czy budynkach biurowych.

Etapy instalacji systemu gaszenia pożaru

1. Ocena ryzyka pożarowego
Pierwszym krokiem jest przeprowadzenie szczegółowej analizy ryzyka pożarowego w danym obiekcie. Proces ten obejmuje:
- identyfikację potencjalnych źródeł zapłonu,
- ocenę warunków środowiskowych (temperatura, wilgotność, lokalizacja instalacji),
- przegląd i ocenę istniejących środków ochrony przeciwpożarowej.
Celem oceny jest dobranie systemu gaszenia odpowiadającego charakterystyce zagrożeń i specyfice obiektu.

2. Dobór odpowiedniego systemu
W zależności od rodzaju pomieszczeń i obecnych w nich zagrożeń, należy dobrać najbardziej skuteczne rozwiązanie:
- Biura i obiekty mieszkalne – najczęściej stosuje się wodne instalacje tryskaczowe.
- Kuchnie przemysłowe – wykorzystuje się systemy oparte na mokrych środkach chemicznych, skutecznych w gaszeniu pożarów tłuszczów.
- Centra danych, archiwa, muzea – preferowane są systemy gazowe, które eliminują ryzyko uszkodzeń spowodowanych przez wodę.

3. Projektowanie instalacji
Na tym etapie opracowywany jest techniczny projekt systemu, uwzględniający pełne pokrycie stref krytycznych. Projekt powinien obejmować:
- odpowiednie rozmieszczenie dysz, czujników i detektorów,
- właściwe prowadzenie rurociągów oraz systemów wentylacyjnych (szczególnie przy systemach gazowych),
- zgodność z obowiązującymi normami – w tym standardami NFPA oraz lokalnymi przepisami przeciwpożarowymi.

4. Montaż systemu
Po zatwierdzeniu projektu przystępuje się do instalacji poszczególnych komponentów systemu:
- Rurociągi i dysze – instalowane zgodnie z dokumentacją projektową,
- System detekcji – obejmuje czujniki dymu, temperatury lub płomieni zintegrowane z centralą sterującą,
- Panel kontrolny – odpowiedzialny za automatyczne uruchomienie systemu gaszenia w przypadku wykrycia zagrożenia.

5. Testowanie i certyfikacja
Przed uruchomieniem systemu w trybie operacyjnym przeprowadza się szereg testów i procedur kontrolnych, takich jak:
- testy funkcjonalne elementów gaszących i detekcyjnych,
- próby ciśnieniowe oraz sprawdzenie szczelności instalacji rurowej,
- odbiór techniczny i certyfikacja zgodna z normami NFPA lub lokalnymi wymaganiami prawnymi.

Konserwacja systemów przeciwpożarowych – klucz do niezawodności i zgodności z przepisami

Skuteczność systemów gaszenia pożaru zależy nie tylko od ich prawidłowego zaprojektowania i instalacji, ale również od regularnej konserwacji. Zaniedbanie przeglądów technicznych może prowadzić do awarii systemu w momencie, gdy jego działanie jest najbardziej potrzebne. Dlatego właściwe utrzymanie tych instalacji jest nieodzownym elementem strategii bezpieczeństwa każdego obiektu.

Najczęstsze usterki w systemach gaszenia pożaru

W toku eksploatacji systemy tłumienia ognia mogą ulegać różnym awariom, które znacząco obniżają ich skuteczność. Do najczęściej występujących problemów należą:
- Zatkane dysze – zanieczyszczenia i osady mogą blokować wypływ środka gaśniczego, uniemożliwiając skuteczne gaszenie ognia.
- Obniżone ciśnienie w instalacjach wodnych – powoduje zmniejszenie zasięgu i efektywności tryskaczy.
- Niesprawne detektory – opóźnione wykrycie pożaru zwiększa ryzyko rozprzestrzenienia się ognia i poważnych strat.
- Korozja rur – może prowadzić do nieszczelności i spadku wydajności całego systemu.

Dobre praktyki konserwacyjne

Aby zapewnić ciągłą gotowość systemu gaszenia pożaru, zaleca się stosowanie poniższych zasad:
- Regularne inspekcje techniczne – przeprowadzane zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak NFPA (National Fire Protection Association), umożliwiają wczesne wykrycie usterek.
- Natychmiastowa wymiana uszkodzonych elementów – zużyte, skorodowane lub wadliwe komponenty należy bezzwłocznie zastąpić nowymi, zgodnymi z dokumentacją techniczną.
- Szkolenie personelu – pracownicy powinni znać procedury ręcznego uruchamiania systemu oraz zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych.
- Dokumentowanie czynności serwisowych – prowadzenie dokładnej ewidencji przeglądów, napraw i testów jest niezbędne w kontekście zgodności z przepisami oraz audytów zewnętrznych.

Wymogi prawne i normy branżowe

Systemy przeciwpożarowe muszą być zgodne z obowiązującymi przepisami prawa oraz międzynarodowymi standardami technicznymi. Kluczowe regulacje obejmują:
- NFPA 13 – norma określająca zasady projektowania i instalacji systemów tryskaczowych.
- NFPA 2001 – dotycząca systemów gaszenia wykorzystujących tzw. środki czyste (clean agents), szczególnie wrażliwych na wodę środowisk.
- Wytyczne OSHA – regulacje związane z bezpieczeństwem pożarowym w środowiskach pracy.
Niedopełnienie obowiązku przestrzegania tych norm może prowadzić do konsekwencji finansowych, problemów prawnych, a przede wszystkim – do realnego zagrożenia dla życia i zdrowia.

Prawidłowo zaprojektowany, zamontowany i serwisowany system gaszenia pożaru to inwestycja w bezpieczeństwo, która minimalizuje ryzyko strat materialnych i zagrożenia dla zdrowia oraz życia użytkowników obiektu. Regularne przeglądy techniczne i testy sprawności powinny być integralną częścią strategii zarządzania bezpieczeństwem pożarowym każdej organizacji.

W sektorze gastronomicznym bezpieczeństwo przeciwpożarowe nie stanowi kwestii fakultatywnej – jest integralną częścią odpowiedzialnego zarządzania lokalem. Komercyjne kuchnie, charakteryzujące się obecnością urządzeń generujących wysokie temperatury, łatwopalnych olejów oraz otwartego ognia, należą do środowisk o wyjątkowo wysokim ryzyku pożarowym. W takich warunkach prawidłowo funkcjonujący system gaszenia pożarów stanowi kluczowy element pierwszej linii obrony.

Niezawodność tego systemu w sytuacjach awaryjnych w dużym stopniu zależy od jego regularnej konserwacji oraz profesjonalnego uzupełniania środków gaśniczych.
Niniejszy przewodnik zawiera podstawowe zalecenia dotyczące uzupełniania wyposażenia przeciwpożarowego w obiektach gastronomicznych. Wdrożenie tych praktyk pozwoli utrzymać zgodność z obowiązującymi regulacjami, skutecznie chronić personel i klientów oraz minimalizować ryzyko strat finansowych wynikających z przestojów spowodowanych pożarem.

Kluczowe powody, dla których regularne uzupełnianie zapasów sprzętu gaśniczego w lokalach gastronomicznych ma fundamentalne znaczenie:
- Wysokie ryzyko pożaru
- Urządzenia kuchenne są najczęstszym źródłem pożarów w obiektach gastronomicznych, co czyni prewencję i szybkie reagowanie absolutnym priorytetem.
- Wymogi prawne i sanitarne
- Przepisy prawa nakładają obowiązek stosowania sprawnych i certyfikowanych systemów tłumienia pożarów. Brak aktualnego wyposażenia może skutkować karami oraz zamknięciem lokalu.
- Zapewnienie ciągłości działania
- Pożar i wynikające z niego przestoje mogą mieć poważne konsekwencje finansowe i wizerunkowe, zwłaszcza w branży, gdzie liczy się ciągłość i jakość obsługi.

Ochrona zdrowia i życia ludzi

Sprawne i odpowiednio serwisowane systemy gaśnicze zwiększają szanse na błyskawiczną reakcję, co może uratować życie pracowników oraz klientów.
Systematyczne, profesjonalne uzupełnianie wyposażenia przeciwpożarowego to inwestycja w bezpieczeństwo, zgodność z przepisami oraz ciągłość działania obiektu gastronomicznego. Kuchnia, która jest przygotowana na nieprzewidziane zagrożenia, nie tylko spełnia normy, ale również buduje zaufanie gości i pracowników.

Najważniejsze zasady uzupełniania sprzętu gaśniczego w obiektach gastronomicznych

Właściwe zarządzanie zapasami i konserwacją sprzętu przeciwpożarowego w kuchniach komercyjnych jest nieodzownym elementem systemu bezpieczeństwa. Poniżej przedstawiamy kluczowe zalecenia, które pomagają zapewnić skuteczność systemów gaśniczych oraz zgodność z obowiązującymi normami i przepisami.

1. Natychmiastowe uzupełnianie po każdej aktywacji systemu
Niezależnie od przyczyny – rzeczywistego zagrożenia pożarowego czy przypadkowego uruchomienia – system, który został rozładowany, pozostaje niezdolny do dalszej ochrony do momentu ponownego napełnienia. Szybka reakcja ogranicza ryzyko przestojów operacyjnych i przywraca pełne bezpieczeństwo kuchni.

2. Korzystaj wyłącznie z usług certyfikowanych techników
Napełnianie systemów przeciwpożarowych powinno być wykonywane wyłącznie przez wykwalifikowanych i licencjonowanych specjalistów. Samodzielne działania lub korzystanie z usług nieautoryzowanych dostawców może skutkować:
- błędnym napełnieniem systemu,
- naruszeniem norm NFPA 17A oraz lokalnych przepisów,
- utratą gwarancji producenta.

3. Zaplanuj regularne kontrole co sześć miesięcy
Zgodnie z normą NFPA 17A, systemy przeciwpożarowe stosowane w kuchniach powinny być poddawane przeglądom technicznym co najmniej dwa razy w roku. W ramach kontroli należy:
- ocenić poziom środków gaśniczych,
- przetestować sprawność całego układu,
- skontrolować ustawienie dysz,
- wykryć ewentualne wycieki lub uszkodzenia.

4. Wymieniaj środki gaśnicze przed upływem terminu ważności
Niektóre środki, w szczególności mokre środki chemiczne stosowane w systemach kuchennych, z czasem tracą swoje właściwości. Ich terminowa wymiana, zgodna z zaleceniami producenta, zapewnia skuteczność działania instalacji.

5. Wykonuj test szczelności po każdym uzupełnieniu
Po ponownym napełnieniu systemu należy obowiązkowo przeprowadzić testy szczelności, w tym:
- próbę ciśnieniową instalacji,
- kontrolę szczelności rur i dysz,
- ocenę integralności zbiorników.
Niewykryty wyciek może sprawić, że system nie zadziała w sytuacji kryzysowej.

6. Dokumentuj wszystkie działania serwisowe
Każde uzupełnienie oraz przegląd powinny być dokładnie udokumentowane. Rejestr powinien zawierać:
- datę wykonanej usługi,
- rodzaj zastosowanego środka,
- dane certyfikowanego technika,
- termin kolejnej planowanej inspekcji.
Dokumentacja ta jest niezbędna podczas kontroli sanepidu, inspekcji przeciwpożarowych oraz audytów ubezpieczeniowych.

7. Dostosuj harmonogram uzupełnień do specyfiki kuchni
Nie każda kuchnia funkcjonuje w identycznych warunkach. Częstotliwość uzupełnień i przeglądów powinna uwzględniać m.in.:
- intensywność pracy i ilość przygotowywanych posiłków,
- rodzaje wykorzystywanych olejów,
- liczbę frytkownic i kuchenek,
- wymogi lokalnych przepisów.
W kuchniach o wysokiej intensywności pracy przeglądy mogą być wymagane częściej.

8. Przeszkol personel w zakresie podstawowych procedur
Choć za konserwację odpowiadają specjaliści, podstawowa wiedza personelu kuchennego może znacząco zwiększyć bezpieczeństwo. Pracownicy powinni umieć:
- rozpoznać oznaki wyładowania systemu,
- zgłaszać nieprawidłowości w działaniu instalacji,
- znać procedurę ręcznej aktywacji systemu.
Przeszkolony zespół to szybsza reakcja w sytuacji zagrożenia.

9. Zapytaj o możliwe aktualizacje systemu
Technologie przeciwpożarowe są stale udoskonalane. Podczas serwisów i uzupełnień zapytaj specjalistów o możliwość modernizacji, np.:
- nowe, bardziej wydajne dysze,
- ulepszone czujniki wykrywające pożar,
- środki gaśnicze o mniejszym wpływie na środowisko.
Modernizacja systemu może przełożyć się na wyższą skuteczność i niższe koszty eksploatacyjne.

10. Monitoruj komunikaty producentów
Producenci systemów przeciwpożarowych mogą okresowo publikować ostrzeżenia serwisowe lub akcje wycofania konkretnych komponentów. Regularne śledzenie takich informacji i podejmowanie natychmiastowych działań naprawczych jest kluczowe dla niezawodności systemu.

Bezpieczeństwo pożarowe w budynkach użytkowych, przemysłowych, handlowych i biurowych to nie tylko kwestia zastosowanych technologii i zgodności z przepisami prawa, ale przede wszystkim skutecznego zarządzania. W tym kontekście szczególna rola przypada kierownikom obiektów, którzy są odpowiedzialni za bieżące funkcjonowanie budynków, ich infrastrukturę oraz bezpieczeństwo użytkowników. Ich kompetencje, świadomość zagrożeń i odpowiedzialność administracyjna mają bezpośredni wpływ na skuteczność systemów ochrony przeciwpożarowej.

1. Zakres odpowiedzialności kierownika obiektu
Kierownik obiektu, zwany też administratorem lub zarządcą technicznym, pełni funkcję łącznika między właścicielem obiektu, użytkownikami a służbami zewnętrznymi, takimi jak straż pożarna, firmy serwisujące systemy przeciwpożarowe czy organy nadzoru budowlanego. Do jego podstawowych obowiązków należy:
- zapewnienie zgodności budynku z przepisami ochrony przeciwpożarowej,
- organizowanie przeglądów i konserwacji urządzeń przeciwpożarowych,
- aktualizacja dokumentacji technicznej związanej z bezpieczeństwem pożarowym,
- opracowanie oraz wdrażanie instrukcji bezpieczeństwa pożarowego,
- prowadzenie szkoleń i ćwiczeń ewakuacyjnych,
- koordynacja działań w sytuacjach awaryjnych.
Brak realizacji tych obowiązków może skutkować nie tylko konsekwencjami administracyjnymi i finansowymi, ale przede wszystkim zagrożeniem życia i zdrowia ludzi przebywających w obiekcie.

2. Zapewnienie sprawności technicznej systemów przeciwpożarowych
Kierownicy obiektów odpowiadają za nadzór nad stanem technicznym urządzeń przeciwpożarowych, takich jak:
- systemy sygnalizacji pożaru (SSP),
- instalacje tryskaczowe i zraszaczowe,
- klapy przeciwpożarowe,
- drzwi i bramy przeciwpożarowe,
- systemy oddymiania i przewietrzania,
- hydranty wewnętrzne i zewnętrzne,
- gaśnice.
Do ich obowiązków należy zlecanie regularnych przeglądów technicznych zgodnie z obowiązującymi normami oraz zapewnienie ich bieżącej konserwacji przez wykwalifikowane firmy serwisowe. Niedopuszczalne jest dopuszczanie do eksploatacji urządzeń, które nie posiadają aktualnych protokołów z kontroli.

3. Organizacja i aktualizacja dokumentacji przeciwpożarowej
Każdy obiekt powinien posiadać kompletną i aktualną dokumentację związaną z ochroną przeciwpożarową. Należy do niej między innymi:
- Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego – dokument określający m.in. zasady ewakuacji, rozmieszczenie sprzętu gaśniczego, sposoby postępowania w razie pożaru;
- Karty przeglądów i konserwacji urządzeń przeciwpożarowych;
- Protokóły z ćwiczeń ewakuacyjnych;
- Plany ewakuacji z zaznaczoną lokalizacją wyjść ewakuacyjnych, przycisków ROP, gaśnic oraz punktów zbiórki.
- Kierownik obiektu powinien nie tylko przechowywać te dokumenty, ale także dbać o ich aktualność i dostępność dla odpowiednich służb oraz użytkowników obiektu.

4. Szkolenia i świadomość pracowników
Jednym z kluczowych zadań kierownika obiektu jest organizacja regularnych szkoleń z zakresu ochrony przeciwpożarowej dla pracowników i najemców. Szkolenia te powinny obejmować:
- rozpoznawanie sygnałów pożarowych,
- zasady ewakuacji,
- lokalizację sprzętu przeciwpożarowego i umiejętność jego użycia,
- pierwsze czynności podejmowane w razie pożaru (np. uruchomienie ROP, zawiadomienie służb, gaszenie źródła ognia).
Oprócz szkoleń teoretycznych niezbędne są również praktyczne ćwiczenia ewakuacyjne, które pozwalają sprawdzić, jak użytkownicy budynku reagują w sytuacjach zagrożenia i czy znają drogi ewakuacyjne.

5. Współpraca z jednostkami zewnętrznymi
Kierownik obiektu powinien utrzymywać stałą współpracę z Państwową Strażą Pożarną, inspektorami ochrony przeciwpożarowej oraz firmami zajmującymi się obsługą techniczną systemów PPOŻ. Regularne konsultacje pozwalają nie tylko na bieżące rozwiązywanie problemów, ale również dostosowywanie obiektu do zmieniających się przepisów i technologii.
Szczególnie istotna jest współpraca w trakcie odbiorów budowlanych, audytów PPOŻ oraz w sytuacjach wprowadzania zmian funkcjonalnych w obiekcie, które mogą wpływać na bezpieczeństwo (np. zmiana układu pomieszczeń, funkcji stref pożarowych, liczby użytkowników).

6. Reagowanie w sytuacjach zagrożenia
W przypadku wykrycia zagrożenia pożarowego lub wystąpienia realnego pożaru, kierownik obiektu pełni kluczową funkcję w organizacji działań ratowniczych. Powinien:
- przejąć koordynację ewakuacji do czasu przybycia służb ratunkowych,
- zadbać o bezpieczeństwo osób o ograniczonej mobilności,
- odciąć dopływ mediów (prąd, gaz, wentylacja),
- udostępnić straży pożarnej plany techniczne obiektu i dokumentację PPOŻ.
Dobrze przeszkolony kierownik może znacząco przyczynić się do ograniczenia skutków pożaru i ochrony życia ludzkiego.

Rola kierownika obiektu w ochronie przeciwpożarowej jest wielowymiarowa i niezwykle istotna z punktu widzenia prewencji, gotowości operacyjnej oraz reagowania w sytuacjach kryzysowych. To właśnie on stoi na pierwszej linii odpowiedzialności za bezpieczne funkcjonowanie budynku. Jego kompetencje, zaangażowanie i systematyczne działanie przekładają się bezpośrednio na skuteczność systemu ochrony przeciwpożarowej. W dobie coraz bardziej zaawansowanych technologii oraz rosnących wymagań prawnych, rola kierownika obiektu nabiera jeszcze większego znaczenia i powinna być traktowana priorytetowo w każdej organizacji zarządzającej infrastrukturą budowlaną.

Prawidłowa utylizacja gaśnicy to kluczowy element dbałości zarówno o bezpieczeństwo ludzi, jak i ochronę środowiska. Niewłaściwe postępowanie z zużytym sprzętem przeciwpożarowym może prowadzić do zagrożeń chemicznych, mechanicznych oraz do niepotrzebnego obciążenia systemów odpadowych. Poniżej przedstawiono kompleksowy przewodnik, jak prawidłowo postępować z gaśnicą przeznaczoną do wycofania z eksploatacji.

1. Ocena stanu technicznego gaśnicy
Przed podjęciem decyzji o utylizacji, należy dokładnie ocenić stan techniczny urządzenia, by określić, czy nadaje się ono do dalszego użytku, recyklingu, czy też wymaga bezpiecznej utylizacji. Należy zwrócić uwagę na:
- Datę ważności – znajduje się na etykiecie lub tabliczce kontrolnej;
- Stan fizyczny obudowy – obecność wgnieceń, korozji lub innych uszkodzeń mechanicznych;
- Pozycję wskaźnika ciśnienia – manometr wskazujący strefę „pustą” lub „przepełnioną” może świadczyć o niesprawności urządzenia;
- Stopień rozładowania – gaśnice częściowo lub całkowicie rozładowane należy wymienić lub skierować do recyklingu.

2. Bezpieczne opróżnienie zawartości
Jeśli gaśnica nie została całkowicie rozładowana, należy bezpiecznie usunąć pozostałe ciśnienie i zawartość, zanim trafi do utylizacji:
- Wybierz odpowiednie miejsce – najlepiej na otwartej przestrzeni, z dala od ludzi i zwierząt;
- Usuń zabezpieczenie – wyciągnij zawleczkę i skieruj dyszę w stronę ziemi;
- Zwolnij zawartość – naciśnij dźwignię, by całkowicie opróżnić gaśnicę;
- Sprawdź brak ciśnienia – przed przejściem do kolejnych etapów upewnij się, że urządzenie nie jest już pod ciśnieniem.
Uwaga: Starsze modele gaśnic mogą zawierać substancje niebezpieczne. W takich przypadkach należy skonsultować się z lokalnym urzędem ds. gospodarki odpadami, by uzyskać precyzyjne wytyczne.

3. Oznaczenie lub demontaż gaśnicy
Po całkowitym opróżnieniu gaśnicy należy uniemożliwić jej przypadkowe użycie:
- Oznacz urządzenie jako „Puste” – wyraźne oznakowanie zapobiega pomyłkom;
- Zdemontuj głowicę (zespół zaworu) – dzięki temu wiadomo, że urządzenie nie znajduje się już pod ciśnieniem i nie nadaje się do ponownego użytku.

4. Przekazanie gaśnicy do recyklingu
Wiele gaśnic wykonanych jest z materiałów, które można przetworzyć – głównie stal i aluminium. W celu przeprowadzenia recyklingu:
- Skontaktuj się ze skupem złomu – upewnij się, czy przyjmują tego typu urządzenia;
- Oddaj do punktu selektywnej zbiórki odpadów (PSZOK) – niektóre punkty odbierają puste gaśnice jako złom;
- Sprawdź programy producentów – niektórzy producenci prowadzą programy zwrotu zużytych urządzeń.

5. Utylizacja gaśnic nienadających się do recyklingu
Jeśli dana gaśnica nie kwalifikuje się do recyklingu:
- Oddaj ją do zakładu utylizacji odpadów niebezpiecznych – w wielu miastach działają specjalistyczne placówki przyjmujące takie odpady;
- Postępuj zgodnie z lokalnymi przepisami – w niektórych gminach puste gaśnice można wyrzucać do odpadów komunalnych, w innych wymagana jest specjalna procedura;
- Skorzystaj z usług specjalistycznych firm – wyspecjalizowane przedsiębiorstwa zajmujące się gospodarowaniem odpadami niebezpiecznymi zapewnią bezpieczne i zgodne z prawem postępowanie z zużytym sprzętem przeciwpożarowym.

Prawidłowa utylizacja gaśnicy to nie tylko kwestia przestrzegania przepisów, lecz przede wszystkim istotny element dbałości o bezpieczeństwo ludzi oraz ochronę środowiska. Postępowanie zgodnie z przedstawionymi krokami minimalizuje ryzyko zagrożeń wynikających z niewłaściwego obchodzenia się z resztkami środka gaśniczego oraz elementami pod ciśnieniem. Warto również pamiętać, że niektóre komponenty gaśnic mogą zawierać substancje niebezpieczne lub być wykonane z materiałów podlegających recyklingowi, co dodatkowo podkreśla znaczenie odpowiedzialnej utylizacji. W przypadku wątpliwości warto skorzystać z pomocy wyspecjalizowanych firm lub lokalnych jednostek gospodarki odpadami. Odpowiednie działania podejmowane na etapie utylizacji wpisują się w szerszy kontekst kultury bezpieczeństwa oraz zrównoważonego gospodarowania zasobami.

Promat ogłosił wdrożenie nowoczesnej, cyfrowej platformy specyfikacyjnej MyPromat, zaprojektowanej z myślą o wsparciu architektów i projektantów już na najwcześniejszych etapach planowania budynków w zakresie doboru pasywnych systemów ochrony przeciwpożarowej. Nowe narzędzie ma na celu zwiększenie efektywności procesu projektowania poprzez udostępnienie dedykowanych funkcji, takich jak kalkulatory do oceny wymagań ochronnych oraz dostęp do kompleksowych informacji projektowych.

W odpowiedzi na rosnące wymagania branży, Promat wprowadził również rozszerzoną wersję platformy — MyPromat+, która umożliwia integrację z procesami modelowania informacji o budynku (BIM) oraz oferuje dostęp do plików CAD, wspierających projektowanie w środowiskach cyfrowych. Choć obie wersje platformy dostępne są bezpłatnie, korzystanie z MyPromat+ wymaga uprzedniej rejestracji użytkownika.
Zgodnie z informacjami przekazanymi przez firmę, celem platformy MyPromat jest wspieranie specjalistów branży budowlanej w podejmowaniu świadomych i zgodnych z przepisami decyzji dotyczących bezpieczeństwa pożarowego. Narzędzie to pomaga w identyfikacji odpowiednich rozwiązań ochrony pasywnej i w nawigowaniu po obowiązujących regulacjach. Wersja MyPromat+ oferuje dodatkowe zasoby techniczne, które ułatwiają prowadzenie dokumentacji projektowej zgodnie z aktualnymi wymogami.
Nigel Morrey, dyrektor techniczny Promat UK, podkreślił znaczenie wdrożenia platformy:
„Pasywna ochrona przeciwpożarowa stanowi kluczowy element bezpieczeństwa każdego budynku i jest istotnym aspektem ustawy Building Safety Act. Właściwy dobór rozwiązań na wczesnym etapie projektowania jest niezwykle ważny, jednak bez odpowiedniego wsparcia może być procesem złożonym i czasochłonnym.”
Promat zaznacza, że rozwój MyPromat+ został podyktowany potrzebą zapewnienia zgodności z przepisami w zakresie identyfikowalności i odpowiedzialności, szczególnie w kontekście tzw. „złotej nici” informacji, wymaganej przez aktualne ustawodawstwo w Wielkiej Brytanii.
Jak zaznacza Morrey: „Naszym celem było stworzenie narzędzia, które pozwoli wszystkim stronom zaangażowanym w proces budowlany na transparentne wykazanie zgodności budynku z wymogami bezpieczeństwa, zapewniając tym samym spójność i trwałość dokumentacji przez cały cykl życia obiektu. I właśnie w tym zakresie MyPromat+ odgrywa kluczową rolę.”
Platforma umożliwia trwałe dokumentowanie i przechowywanie specyfikacji dotyczących ochrony przeciwpożarowej, co wspiera ciągłość zarządzania informacją o budynku na każdym etapie jego użytkowania.
Zarówno podstawowa wersja MyPromat, jak i rozszerzona MyPromat+ są dostępne bezpłatnie dla użytkowników w Wielkiej Brytanii. Platforma stanowi istotny element strategii Promat w zakresie wspierania projektantów i architektów w realizacji obowiązków związanych z bezpieczeństwem pożarowym wynikających z aktualnych regulacji prawnych.

Uruchomienie platform MyPromat i MyPromat+ stanowi ważny krok w kierunku cyfryzacji procesów związanych z projektowaniem bezpiecznych budynków. Dzięki intuicyjnemu dostępowi do wiedzy technicznej, zgodnej z obowiązującymi przepisami, narzędzie to pozwala znacząco skrócić czas potrzebny na opracowanie zgodnych z normami rozwiązań pasywnej ochrony przeciwpożarowej.
W dobie rosnących wymagań dotyczących dokumentowania decyzji projektowych, platforma Promat wspiera przejrzystość i kompleksowe zarządzanie informacją przez cały cykl życia budynku — od etapu koncepcji, przez realizację, aż po eksploatację i ewentualne modernizacje.
Dzięki integracji z technologiami BIM i CAD, MyPromat+ umożliwia specjalistom branży budowlanej płynne włączenie systemów ochrony przeciwpożarowej do modeli projektowych, co znacząco ułatwia współpracę między projektantami, wykonawcami i inwestorami.
Inicjatywa Promat wpisuje się w szerszy trend cyfrowej transformacji sektora budownictwa i stanowi odpowiedź na rosnącą potrzebę zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa pożarowego przy jednoczesnym spełnieniu rygorystycznych wymogów formalnych. Platformy te stanowią praktyczne wsparcie dla profesjonalistów, którzy chcą projektować budynki nie tylko efektywne funkcjonalnie, ale przede wszystkim – bezpieczne.